Το χρόνιο πυελικό άλγος στις γυναίκες ορίζεται ως ο επίμονος, μη κυκλικός πόνος που θεωρείται ότι προκαλείται από δομές που βρίσκονται εντός της πυέλου και διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες.
Συχνά δεν μπορεί να προσδιοριστεί συγκεκριμένη αιτιολογία και τότε θεωρείται ως σύνδρομο χρόνιου περιφερειακού πόνου ή σύνδρομο λειτουργικού σωματικού πόνου. Συνήθως σχετίζεται με άλλα λειτουργικά σύνδρομα σωματικού πόνου (π.χ. σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, σύνδρομο μη ειδικής χρόνιας κόπωσης) και διαταραχές ψυχικής υγείας (π.χ. διαταραχή μετατραυματικού στρες, κατάθλιψη).
Διάγνωση:
- Η διάγνωση βασίζεται σε ευρήματα από το ιστορικό και τη φυσική εξέταση.
- Το υπερηχογράφημα της πυέλου δεν είναι πάντα διαγνωστικό αλλά μπορεί να αποκλείσει ανατομικές ανωμαλίες.
- Περαιτέρω απεικονιστικές εξετάσεις είναι συνήθως απαραίτητες
- Σε σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται η διαγνωστική λαπαροσκόπηση.
Θεραπεία:
- Η θεραπευτική αγωγή είναι αόριστη, εμπειρική, περιλαμβάνει αναλγητικά, ορμονοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά ενώ η συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας.
- Η υστερεκτομή μπορεί να θεωρηθεί ως έσχατη λύση, αν και σημαντική βελτίωση εμφανίζεται μόνο στο 50% των περιπτώσεων.
- Ο χρόνιος πυελικός πόνος πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια συνεργατική προσέγγιση με επίκεντρο τον ασθενή για αυτό τον λόγω η βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση με εμπλοκή του ασθενούς στη θεραπευτική αγωγή έχει μέχρι σήμερα τα καλύτερα αποτελέσματα
- Όταν υπάρχει διαγνωσμένο υποκείμενο νόσημα τότε πρώτα αντιμετωπίζεται το νόσημα αυτό.